شاهین چرمی، هنرمند ایرانی در سالیان گذشته با بکار گرفتن از رسانه ویدیو و کامپیوتر امکانات نوینی را برای بیان و پرداخت هنری باز کرده و با قاطعیت از این امکانات استفاده نموده و به نیجه هنری خود میرسد.
در این چیدمان یک فیلم مستند بعنوان ماده و زمینه ی اصلی بکار گرفته شده است. این تصاویر انتظار یک ز ندانی محکو م به اعدام، در زندانهای آمریکا و عبور او از راهرو بسوی سلول مرگ وسرانجام اعدام او توسط صندلی الکتریکی را نشان میدهند. هفت مونیتور که در یک ستون بر روی هم روی هم قرار گرفته اند بصورت نوار تصاویر را اسکن میکنند.

چرمی به بیننده امکان میدهد تا این اتفاق مهیب را از یک روزنه ببیند: نوارهای متحرک٬ باریک و عمودی٬ آرام وهماهنگ٬ تصاویررا اسکن کرده وبرپرده سفید بزرگی که در دوطرف ستون مونیتورها کشیده شده٬ بصورت تصاویری منحل و منجمد شده منعکس میکنند. عامل صوتی این چیدمان٬ صدایی است شبیه به ضربان قلب.
چیدمان اسکن با وجود وخامت محتوی، تجربه یک ماجرای بصری است که مملو از زیبایی (esthetic) تاثیر گذار میمانند.
شاهین چرمی هنر را به خدمت انسانیت می برد. او میگوید: «در ذهنیت من تعهد و پیام مغایر با اصول و پرداخت های زیباشناسی نیستتند»
چیدمان اسکن نظرگاه چرمی را بروشنی منعکس میکند . او با وجود اینکه در آثار خود جایگاهش را کاملا مشخص می سازد، بشدت از تحریک های زمخت سیاسی فاصله میگیرد.
مارن کروزه٬ ۱۹۹۰ میلادی ( Maren Kruse) «ژورنالیست، بخش فرهنگی»